Η ζωή του «αυτοκράτορα» Αντριάνο

The Οffside Τrap

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΒΡΑΖΙΛΙΑ ΑΝΤΡΙΑΝΟ

Κεφάλαιο Αντριάνο, ο ορισμός της έκφρασης « ο χειρότερος αντίπαλος είναι ο ίδιος σου ο εαυτός » .

Ο νέος Ρονάλντο- φαινόμενο- όπως χαρακτηρίστηκε από πολλούς στη Βραζιλία και μετέπειτα στον υπόλοιπο ποδοσφαιρικό πλανήτη, είχε άδοξο τέλος.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, ο Andriano Leite Ribeiro γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου του 1982 στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας από την Rosilda Ribeiro και τον Almir Leite Ribeiro. Ο Αντριάνο έζησε έντονη παιδική ηλικία στις φαβέλες της Βραζιλίας μεγαλώνοντας μαζί με τον αδελφό του απο μια πολύ φτωχή οικογένεια. Από την εφηβεία είχε έφεση στο ποδόσφαιρο όπου έπαιζε σε χωμάτινα γήπεδα ξυπόλητος, η πρώτη του ομάδα ήταν μια τοπική ακαδημία με το όνομα Ordem e Preogresso. Εκεί κέρδισε το ψευδώνυμο «αγορι ποπ κορν» όταν η γιαγιά του κατά την διάρκεια αγώνα τον φώναξε στην άκρη για να του γεμίσει τις μπαταρίες με ένα τηγάνι ποπ κορν.

Το ποδόσφαιρο ήταν το μόνο του ταλέντο και από όνειρο έγινε μια ελπίδα για μια πιο άνετη ζωή , ένα μεγάλο αυτοκίνητο και μεγάλο σπίτι όπως ο ίδιος ήθελε. Ευτύχημα για τον ίδιο ήταν πως όλοι στο σπίτι των στήριζαν και έκαναν πολλές θυσίες ώστε κάποια μέρα να γίνει ένας σπουδαίος  ποδοσφαιριστής. Ο Αντριάνο όντας πολύ ογκώδης και δυνατός για την ηλικία του άρχισε να παίζει σαν αριστερός Μπακ που με το πέρασμα των χρόνων έγινε εξτρέμ λόγο του πολύ δυνατού του σουτ. Δεν άργησε να ξεχωρίσει και έτσι πήρε προαγωγή στη μεγάλη ομάδα, εκεί μπορούμε να πούμε πως « πυροβολούσε» τις αντίπαλες εστίες με τα πολύ δυνατά και ευθύβολα αριστερά του σουτ.

Τον Ιούλιο του 2000 και σε ηλικία 18 ετών υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο με την φλαμένκο  διάρκειας 2 ετών. Από εκεί τράβηξε τα βλέμματα πολλών ευρωπαϊκών συλλόγων όπως η Ίντερ και η Παρί Σεν Ζερμέν. Πήρε τη μεγάλη απόφαση να πάει στην Ιταλία για λογαριασμό της Ίντερ όπου εκεί είχε την βοήθεια του συμπατριώτη του Ρονάλντο Ναζαριο ντε Λίμα. Ο μεγαλόσωμος στράικερ είχε δηλώσει « ο Ρονάλντο μου έδωσε συμβουλές  πώς να συμπεριφέρομαι στο γήπεδο για να κερδίσω τους φιλάθλους, η οικία προς εμένα συμπεριφορά του ήταν εξαιρετικά σημαντική για να με κάνει να αισθανθώ σαν το σπίτι μου.

Ο νεαρός Βραζιλιάνος πραγματοποίησε φανταστικές εμφανίσεις με τη φανέλα των νερατζουροι. Μεγάλη αίσθηση είχαν κάνει τα πολύ δυνατά του σουτ , ένα από αυτά έπιασε την εξωπραγματική ταχύτητα των 200χλμ/ ώρα. Κερδιζε κάθε βδομάδα την αγάπη των οπαδών μέσα στα γήπεδα για την μεγάλη του ταχύτητα, τη φυσική του δύναμη, τη  ντρίπλα και τα δυνατά του σουτ. Το «ποπ κορν» που είχε στα πρώτα του βήματα στο χώρο του ποδοσφαίρου έδωσε τη θέση του στο προσωνύμιο «αυτοκράτορας».

Ο Αντριάνο είχε υπέροχη σχέση με τους γονείς του και ιδιαίτερα με τον πατέρα του ο οποίος είχε δηλώσει « δεν μπορώ να προσφέρω ρούχα και παπούτσια στα παιδιά μου όμως θα κάνω τα πάντα για να έχει ο Αντριάνο μια ομάδα και μια ευκαιρία να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα» έφτασε σε σημείο να κάνει μέχρι και απεργία πείνας για να δοθεί μια ευκαιρία στο γιο του. Στης 3 Αυγούστου και λίγες μέρες μετά το πρώτο του Copa America το 2004,ο διεθνής βραζιλιάνος έμαθε πως ο πατέρας του βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμα τους στο Barra, δυτικά του Ρίο από ηπατική ανεπάρκεια. Ο Αντριάνο όμως γνώρισε την ποδοσφαιρική του άνθηση μετά το 2004 όπου κατέκτησε το κοπα Ιταλία και με την φανέλα της Ίντερ κατέκτησε 4 συνεχόμενα πρωταθλήματα (05-06/06-07/07-08/08-09) πραγματοποιώντας εξαιρετικές εμφανίσεις και αφιερώνοντας όλα του τα γκολ και τις διακρίσεις του στον πατέρα του.

Προσπάθησε για 5 χρόνια να κρύψει από όλους την κατάληψη που βίωνε μέσα του, έπινε κάπνιζε και είχε εθιστεί στα ναρκωτικά και τις γυναίκες. Δεν μπόρεσε ποτέ να διαχειριστεί ότι σε ηλικία 22 ετών έπρεπε να είναι ο αρχηγός της οικογένειας του. Τη σεζόν 2008/2009 άρχισαν να γίνονται φανερά τα συμπτώματα της κατάθλιψης με τον πρόεδρο της Ίντερ Μάσιμο Μοράτι να τον στέλνει σε άδεια άνευ αποδοχών στη Βραζιλία. Εκεί ακούστηκαν πολλές μεταγραφικές φήμες για τον Βραζιλιάνο άσσο αλλά ο ίδιος γύρισε πίσω στην Ίντερ.

Μετά το τέλος του συμβολαίου του το 2010 μετακόμισε στη Ρώμη για λογαριασμό της ομώνυμης ομάδας, όπου τον έδιωξαν 7 μήνες αργότερα επειδή δεν μπορούσε να ξεπεράσει την αδυναμία του στο αλκοόλ. Βρήκε Καταφύγιο στην πατρίδα του και με τα χρώματα της Κορινθίας, όπου και εκεί δεν ενθουσίασε, μέχρι που υπέστη έναν σοκαριστικό τραυματισμό, ρήξη Αχίλλειου τένοντα. Έξι μήνες μετά το χειρουργείο γύρισε στην ενεργό δράση φανερά πιο βαρύς απ’ ότι αρμόζει σε έναν επαγγελματία ποδοσφαιριστή . Αυτό ήταν και το τέλος του αυτοκράτορα, η καριέρα του πήρε την κάθοδο με τελευταίους προορισμούς την athletico paranaense και την Miami United, χωρίς να καταφέρνει να κερδίσει κάποιο τίτλο.

Εκεί άρχισε να  γυρνάει  στις φαβελες  απ’ όπου  βγήκε, έγινε μέλος της συμμορίας «red Command» και δεν έμοιαζε με τον Αντριάνο που όλη ξέραν, μια σκιά του εαυτού του ο άλλοτε «αυτοκράτορας» είχε βυθιστεί στον υπόκοσμο της Βραζιλίας ποζάροντας με όπλα, κυκλοφορώντας με μέλη τις συμμορίας, ενώ είχε συλληφθεί με την κατηγορία της συμμετοχής σε εμπόριο λευκής σαρκός.

Ο Αντριάνο είχε όλο τον κόσμο στα πόδια του, όμως μη μπορώντας να διαχειριστεί τον θάνατο του πατέρα του έφτασε στο χειρότερο σημείο, όχι μόνο της ποδοσφαιρικής του καριέρας αλλά ολόκληρης της ζωής του. Πηγές από τη Βραζιλία αναφέρουν πως έχει ξοδέψει ,αν όχι όλη, ένα τεράστιο μέρος της περιουσίας του στη συμμορία στην οποία ανήκει, έχοντας πλέον απομακρυνθεί από την οικογένεια του μοιάζει πιο χαμένος από ποτέ στον ωκεανό της θλίψης και της κατάθλιψης.